پارساباد شهری است به وسعت ۱۰۷۴ کیلومترمربع که در میان جلگه ای صاف و هموار به موازات رود پرخروش و حیات بخش آراز (ارس) قرار گرفته است. جمعیت این شهر طبق سرشماری سال ۱۳۹۰ به تعداد ۸۸۹۲۴نفر می باشد (از این تعداد ۴۴۸۲۸نفر مرد و ۴۴۰۹۶نفر زن می باشند) که همگی شیعه اثنی عشری بوده و به زبان ترکی تکلم می کنند. این شهرستان دارای آب و هوای معتدل و مطبوع است. تابستان های طاقت فرسای آن شرجی و زمستان های آن معتدل و مطبوع است. همین زمستان مناسب باعث شده است تا ایلهای متعددی از جمله شاهسون و ارسباران، قشلاقات خود را در این منطقه برپا بکنند. بهار جلوه دل انگیز طبیعت، منطقه را یک دست سبز می پوشاند و تصویری بهشتی از این سرزمین اهورائی را به نمایش می گذارد. بارندگی در پارساباد تحت تاثیر جریانات جوی دریای خزر و توده هوای سیبری و سرد شمالی است. میانگین بارندگی آن حدود ۲۹۰میلی متر است. این شهر به پاس و افتخار آباد کننده آن «مهندس پارسا» برادر وزیر آموزش و پرورش دهه ۵۰ نامگذاری شده است. خاک ممتاز مغان باعث احداث سد «میل مغان» در دهه ۵۰ گردید و بر رونق کشاورزی صنعتی-علمی و ضریب رشد اقتصادی منطقه افزود. پارساباد مرکز شهرستانی است که ۹۹کیلومتر با کشور آذربایجان مرز مشترک دارد. قرار گرفتن در کریدور کشور آذربایجان – جمهوری خودمختار نخجوان اندکی بر رونق بازار آن در طی سالیان اخیر افزوده است. مغان از منظر تاریخی نیز دارای جایگاه ویژه ای است؛ پایان دوره صفویه با تاجگذاری نادرشاه در اصلاندوز مغان از بخش های شهرستان پارساباد در تاریخ به ثبت رسیده است. همچنین شجاعت عباس میرزا و حمایت عشایر غیور منطقه از وی در جنگ خونین و نابرابر با روس های متجاوز از دیگر صفحه های غرور آفرین تاریخ منطقه می باشد. مغان در اشعار شعرا و نغمه آوازخوانان نیز با داستان های عاشقانه و احساسی اش از جمله نوستالوژی «خان چوبان و سارای» مشهور بوده است. دهه های ۵۰ و ۶۰ اوج گسترش و توسعه منطقه و بخصوص شهر پارساباد را شاهد بوده است که از جمله احداث فرودگاه اهمیت منطقه در آن دهه ها را نشان می دهد. اما در طی دهه های اخیر از رشد بالای آن کاسته و دیگر مهاجرت پذیری گذشته را نیز ندارد. اما در صورت عملیاتی شدن اکتشاف نفت در منطقه انتظار می رود مجددا بر روند توسعه و رشد منطقه بیافزاید.
از عمده ترین فرآورده های کشاورزی این منطقه غلات، پنبه، چغندر قند، دانه های روغنی، علوفه و محصولات جالیزی و حتی برنج و نیز اقسام میوه هاست (هلو، شلیل، فندق، گیلاس، آلبالو و…) همچنین این شهرستان از عمده ترین تولید کنندگان گوشت در شمالغرب کشور محسوب شده و چرم گوسفندان آن و نیز «ورنی» از صنایع دستی اش شهرت جهانی دارد.
